Üvey kardeşiyle takılmayı arkadaşlarına tercih etti.
Üvey kardeşiyle vakit geçirmek, onun için bir seçim değil bir mutluluktu. Çoğu kişi için sadece aile bağı olarak görülen bu ilişki, onun dünyasında özel bir yere sahpti. Onunla geçirdiği vakitlerde, samimi sohbetler, ortak ilgi alanları ve güven veren bir dostluk buluyordu. Arkadaş çevresiyle eğlenceli zamanlar geçirse de, üvey kardeşiyle olan ilişkisinde farklı bir huzur ve aidiyet duygusu yakalıyordu. Belki de büyüdükçe, aile bağlarının daha değerli olduğunu anlamıştı. Her ne kadar sosyal etkinliklerden uzak durduğu düşünülse de, aslında o en değer verdiği kişiyle gerçek bağlar kuruyordu. Bu seçim, dışarıdan bir yalnızlık olarak görünse de, onun iç dünyasında zenginlik ve mutluluk kaynağıydı.