Üvey Babanın Suçu: Annem, Yoldayım!

Annem uzun bir süredir huzursuzdu; kahkahalarının yerini sessizliğe bırakması bundandı. Üvey babam evimize girdiğinde, taşıdığı karanlık gölgeyi hissetmiştim. Annemin zayıflayan bakışlarıyla, bu gölgenin derin izlerini görüyordum. Bir gece, çaresizlikle kapıyı çarpıp çıktım. Sokaklarda adımlarım yankılanırken, anneme ulaşmak için uzaklaştığımı biliyordum. Aklımda tek bir düşünce vardı: Ona yardım etmeliydim. Artık yoldayım, geri dönmeli ve gerçeklerle yüzleşmeliyim.

Üvey Babanın Suçu: Annem, Yoldayım!