Üvey annemin telaşıyla neredeyse boğuluyordum

Üvey annem, hayatımıza ani bir giriş yapmıştı ve varlığıyla evdeki dengeleri sarsıyordu. Babamın ona duyduğu sevgi, üzerimdeki baskıyı artırıyordu. Her yerde onun istekleri, onun kuralları, onun sesi vardı artık. Evde adımlarımı dikkatle atmaya başladım; yanlış bir hareket, yanlış bir söz eve nefes aldırıyordu. Üvey annemin telaşı, kendi varlığımı unutturdu bana. Kendi sesimi kaybettim; artık sadece onun yankısıydım. Onun beklentilerini karşılamaya çalışırken, kendimin kim olduğunu unutuyordum. Adeta kendi dünyamda boğulmaya başlamıştım.

Üvey annemin telaşıyla neredeyse boğuluyordum